Post | november 2022 | Vrijwilligersverhalen en nieuwsberichten | 3 min lezen

Ik kom altijd thuis met hele verhalen

Door Jolanda Valk
Taalcoach Brigit bij het gezin thuis

“Ik ben echt een mensenmens”, zo verklaart Brigit Smet (61) uit Breukelen haar keuze om taalcoach te zijn voor vluchtelingen in Stichtse Vecht. Terwijl haar agenda behoorlijk vol zit: ze zingt in een koor, volgt Spaanse les en yoga, wandelt met een vriendin, werkt als surveillant bij Nyenrode én bezoekt als vrijwilliger gevangenen in Nieuwersluis. Waar haalt ze de tijd vandaan? “Naar het gezin waar ik nu taalcoach ben, ga ik eens in de week, of – als het toch teveel wordt – schuif ik het een week op. Ik vind het leuk om ernaartoe te gaan en kom altijd thuis met hele verhalen.”

 

Vrolijk in alle talen

Een van de eerste verhalen waar Brigit als taalcoach in 2014 mee thuiskomt, gaat over een meisje dat zelfs geen Engels spreekt. “In het koor zingen we alle talen, dus ik dacht: dan leert ze de klanken wat beter kennen. Dat bestaat ook, taalriedels zingen om Nederlands te leren.” Ze kiest voor ‘Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk’ van Herman van Veen. “In dat liedje zingt hij ‘Ik ben behoorlijk vrolijk, zo vrolijk was ik nooit’. Zij zingen, waarna ik het in Google Translate heb vertaald naar het Arabisch, wat ik zelf niet kan lezen. Haar man, of toen nog vriend, woonde al langer in Nederland en vertelde me dat het niet klopte: die zin ‘Ik ben behoorlijk vrolijk’ betekent ‘wat man en vrouw doen’. Verschrikkelijk! Maar ze moesten zelf erg lachen, daar was ik heel blij om.”

 

Uitgeroepen tot oma

Nog zo’n geweldig verhaal dankt Brigit aan de familie uit Eritrea waar ze nu twee jaar taalcoach is. “Ik ben daar ook oma.” Dat vraagt om uitleg. “De vader van het gezin is gevlucht toen zijn vrouw zwanger was van hun tweede kind. Pas bij de gezinshereniging anderhalf jaar later zag hij zijn tweede zoon voor het eerst. In Nederland zijn nog een meisje en een jongen geboren. Tegen de tijd dat ik kwam, waren ze al wat ouder en gebeurde het spelenderwijs dat ze mij oma noemden. Ik lachen, want ik ben helemaal nog geen oma. Het is ook nog best een discussie geweest tussen de ouders, want er is nog een oma in Eritrea. Met haar is er wel via de mobiel contact, maar ik kom er elke week, dus voor de kinderen ben ik oma. Inmiddels is het normaal, maar in coronatijd liep ik eens in het Kruidvat toen het oudste jongetje achter een stelling vandaan kwam en keihard ‘Oma!’ riep, haha.”

 

De kinderen zijn dol op Brigit en andersom: “Het is fijn om onderdeel van zo’n gezin te mogen zijn


Altijd zo welkom

Nee, Brigit is niet van even een uurtje heel concreet een lesje Nederlands doen. “Het is ook op bezoek gaan of komen eten. Je bent niet alleen bezig met de taal, het is ook gezellig. Misschien ben ik helemaal geen goede taalcoach, maar het is gewoon fijn om onderdeel van zo’n gezin te mogen zijn. Je bent altijd zo welkom, je wordt echt opgenomen. En soms ga je inderdaad met een boek zitten en dingen uitleggen. Dan is het belangrijk om te vragen: wat vind je moeilijk, wat wil je leren? Maar je moet geduld hebben. Het is niet komen, een uurtje zitten en van tjak tjak tjak. Het is intensief om een totaal andere taal met een ander schrift te leren. Daar hoort bij dat je als taalcoach uitgebreid wordt ontvangen… voordat je begint ben je echt wel een uur verder.”

 

Wederzijds begrip

Het omgaan met mensen uit een andere cultuur verrijkt je leven, vindt Brigit. “Het verruimt zeker je blik op de wereld, de verhalen over het land.” Je leert mensen ook beter begrijpen. “De vader van het gezin uit Eritrea wil na zijn inburgering een baan zoeken, want hij kan veel meer; in Eritrea stond hij voor de klas. Ik heb hem aangeraden om te solliciteren en zijn sterke eigenschappen te noemen, want die zie ik duidelijk: zijn geduld, organisatietalent en managementkwaliteiten. Dus ik noemde zo wat op. ‘Maar dat doen wij niet hoor, zo over jezelf praten’, zei hij. Dat wordt gezien als opscheppen en je moet bescheiden zijn. Toch heb ik benadrukt dat je dat hier wel moet doen als je kans wilt maken op den baan.” Het is duidelijk dat Brigit enthousiast is over het vrijwilligerswerk als taalcoach en ze is dankbaar dat zij wat voor een ander kan doen. “En dat zij daar ook weer blij mee zijn, dat geeft mij een goed gevoel.”

 

Ook voor jou is er een vacature beschikbaar!

Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen van Brigit en kan je niet wachten om ook aan de slag te gaan? Via MOmenz staan er vacatures zoals taalcoach en begeleider statushouder op de vacaturebank. Of bekijk de ruim zeventig andere vacatures.


Taalcoach en ‘oma’ Brigit Smet (rechts) op de bank bij vader Samuel, moeder Jorousalem, hun zonen Matiwos, Rufael, Milkyas en hun dochter Sara.

Deel blogpost
Gerelateerde blogposts

Mensen blij maken geeft mij energie!

| Vrijwilligersverhalen en nieuwsberichten
Iets langer dan een jaar geleden is Carmen Bonouvrie (54 jaar) begonnen als vrijwilligster bij Welzijn ...
Lees meer

Het is fijn om mensen op weg te helpen!

| Vrijwilligersverhalen en nieuwsberichten
Dit keer spraken we niet één maar liefst twee enthousiaste en bevlogen vrijwilligers: Gerda Stolk en Joke ...
Lees meer

Werken als vrijwilliger is werken aan je toekomst

| Vrijwilligersverhalen en nieuwsberichten
Vandaag zijn we in Breukelen waar we in jongerenlocatie Brooklyn hebben afgesproken met vrijwilliger Suhayb ...
Lees meer